Νήπιο, η νησιώτισσα μητέρα μου με κοίμιζε με το «Μάνα, με τους εννιά σου γιους», το «Σαρανταπέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες» και το «Ο κυρ-Βοριάς παρήγγειλε όλων των καραβιώνε». Μέσω… υπνοπαιδείας, τα έμαθα απ’ έξω, πριν καν πάω σχολείο.

Όλος αυτός ο ρυθμός και η μουσικότητα των στίχων, οι εικόνες, ο ήχος κι ο πλούτος των λέξεων μπήκαν στο αίμα μου και με δονούσαν.
Μπολιασμένος με δημοτική ποίηση από τα γεννοφάσκια μου και φορτωμένος με τα κατοπινά ποιητικά διαβάσματα, τόλμησα να ασχοληθώ κι εγώ με την στιχουργική.
Όλο αυτό το υλικό, γραμμένο πρόχειρα σε σκόρπια χαρτιά, το μάζεψα, και το χώρισα σε τρεις ποιητικές συλλογές:

​

>> Το "Το εφηβικό όνειρο" είναι γραμμένο στην εφηβική-φοιτητική μου περίοδο. Μελαγχολικοί, τρυφεροί ή θυμωμένοι στίχοι έχουν σφραγίσει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

>> Τα "Ώριμα Στάχυα", γράφτηκαν τις επόμενες δεκαετίες, στην ωριμότητα.

>> Τα "Μονοκοτυλήδονα", ολιγόστιχα ποιήματα, είναι εμπνευσμένα από τα  Χάι-Κου καθώς και από εκείνα Ελλήνων ποιητών (Ρίτσος, Αναγνωστάκης, μοναχός Συμεών, κλπ).

​

Τις συλλογές τις εξέδωσα, ιδίοις αναλώμασι, σε ένα βιβλίο. Τυπώθηκε σε τριακόσια αριθμισμένα αντίτυπα που χαρίζω σε φίλους μου.